پیامبران دروغین

پیامبر دروغین اصطلاحی است که در ادیان ابراهیمی به آن اشاره شده و در مورد آن بارها هشدار داده شده‌است. پیامبر دروغین همان‌طور که از اسمش مشخص است، فردی است که ادعای پیامبری و رهبری می‌کند و خود را نماینده و جانشین خداوند بر روی زمین می‌داند. در متون کهن اسلامی آمده‌است که پیامبر دروغین بندهٔ شیطان در آخرالزمان به همراه دجال (Antichrist) اهریمن برای گمراهی و نابودی نوع بشر می‌آیند.

به اینصورت که پیامبر دروغین با تکیه بر دین دروغ می‌گوید و خشکسالی و فقر و بدبختی و بیچارگی را رواج می‌دهد، سپس مؤمنان معتقد را بی‌دین و کافر می‌کند و از سوی دیگر دجال، افراد بی‌دین و کافر را با تصویر یک سراب از آبادانی، نعمت و رفاه، لذت‌های دنیوی و خوشبختی ظاهری به سوی خود جذب می‌کند که در نهایت پیروان خود و تمامی کسانی که بر جنایاتشان سکوت کرده‌اند را به جنگ و گرفتاری و بدبختی می‌برند.

مسیحیت

در دین مسیحیت به پیامبر دروغین اشاره شده و با شرح اوصاف وی، به دینداران و معتقدان راستین هشدار داده‌است.

انجیل: «مراقب پیامبر دروغین باشید که نزد شما خواهد آمد، او گرگی گرسنه است در لباس گوسفند.» بدین منظور که پیامبر دروغین پیام‌ها و وعده‌های خوبی در کلام دارد، اما اگر به اعمالش و نحوهٔ مدیریت جامعه توسط او با دقت بنگریم متوجه ذات وی خواهیم شد.

مشخصات پیامبر دروغین

از مشخصات پیامبر دروغین علائمی در کتاب انجیل آمده و تأکید شده‌است که اگر شخصی برخی از این مشخصات را داشت الزاماً پیامبر دروغین نیست، اما اگر تمامی آن‌ها را داشت حتماً پیامبر دروغین است.

پیامبر دروغین در ارتباطات با استعداد هست، اما در تعامل با دیگران ضعیف است. (۱ تیموتی ۳: ۲)پیامبر دروغین عاشق جمعیت کثیر مردم است، نه خود مردم. (یوحنا ۱۲: ۱۸–۱۹)پیامبر دروغین از نظم و عدالت در جامعه نفرت دارد، اما به ظاهر خواهان اجرای عدالت است. (متی ۱۵: ۱۲–۱۴)پیامبر دروغین عاشق پول و مادیات است، در صورتی که پیامبران به معنویات اهمیت می‌دهند تا به مادیات. (۲ قرنتیان ۲: ۱۷، تیتوس ۱: ۷، ۱ تیموتی ۳: ۳)پیامبر دروغین در خانواده خود دچار مشکل است، اما آن را از پیروانش پنهان می‌کند. (۱ تیموتی ۳: ۴)پیامبر دروغین ممکن است در میان پیروانش محبوب باشد، اما دیگران از او تنفر دارند و او را عادل نمی‌دانند. (۱ تیموتی ۳: ۷، جان ۱۷: ۲۰–۲۱)پیامبر دروغین به شدت غرور دارد، درصورتی که فروتنی نشانهٔ معنویت است. (۱ تیموتی ۳: ۶)پیامبر دروغین کتاب مقدس را خوب می‌داند، اما از عمل کردن به تمامی احکام آن تنفر دارد. (۲ تیموتی ۳: ۵، ۱ تیموتی ۴: ۱۶)پیامبر دروغین از همراهی با افراد بزرگ اجتناب می‌کند، او می‌خواهد همه را کنترل کند و به همین دلیل در مکان‌های مذهبی افرادی را قرار می‌دهد که کاملاً تابع قدرت و دستورات او باشند نه صرفاً احکام مذهبی. (۱ تیموتی ۱: ۵، اعمال ۱۴:۲۳)زندگی پیامبر دروغین با آنچه که بر زبان دارد تفاوت فاحش دارد، آز آنچه که می‌خورد، آنچه که می‌پوشد و آنچه که انجام می‌دهد اصلاً شبیه خطبه‌هایش نیست. (متی ۵: ۱۹–۲۰، ۱تیموتی ۴:۱۲)

پیامبر دروغین اغلب به موفقیت‌های وزارتخانه‌اش اشاره می‌کند، به جای آنکه به وضع جامعه و معیشت مردم اشاره کند. (مسیحیان فیلیپیان ۱: ۱۵–۱۸)در حکومت تحت امر پیامبر دروغین از روزهای خوب گذشته صحبت می‌شود و هیچ‌کس امیدی به آینده‌ای درخشان ندارد. (متی ۷: ۲۲–۲۳)پیامبر دروغین دربارهٔ یک موضوع بارها و بارها صحبت می‌کند و آنقدر به آن موضوع می‌پردازد که حتی اگر خوب باشد برای مردم بی‌ارزش خواهد شد. (۲ پیتر ۲: ۱–۳، متی ۶: ۷)پیامبر دروغین خود را با افراد ترسو، ناشایست، بی‌عقل، متملق و خائن احاطه خواهد کرد. (۳، متی ۶: ۷)پیامبر دروغین به جای موفقیت و برکت، بدبختی و فقر می‌آورد و از شما می‌خواهد که خدا را شکر کنید. (اعمال رسولان ۸:۱۸)پیامبر دروغین ممکن است معجزاتی را نظیر پیشگویی به شما نشان دهد، اما باید دقیق بنگرید که آیا آن معجزات باعث رفاه و خوشبختی هستند یا بدبختی. (۱ قرنتیان ۳: ۵–۷، ۱ قرنتیان ۴: ۶–۷، اعمال ۸: ۱۸–۲۳)در زمان حکومت پیامبر دروغین دین گریزی و همجنس‌گرایی رواج پیدا می‌کند. (۱ تیموتی ۱:۵، اعمال ۱۴:۲۳)پیامبر دروغین به دنبال قطع ارتباط پیروانش با دیگران است و از کسب آگاهی واهمه دارد. (۱ تیموتی ۳: ۷)پیامبر دروغین به دنبال پرستیده شدن توسط پیروانش است و انتقاد را تحمل نمی‌کند، او تظاهر به خدمت خداوند و اجرای فرامین خدا می‌کند، تا مردم خود او را خدمت و عبادت کنند. (۲ تیموتی ۴: ۱–۵)پیامبر دروغین مکاشفهویرایش

یکی از شناخته شده‌ترین رخدادهای عهد جدید ظهور پیامبر دروغین است که ذکر شده در کتاب مکاشفه یوحنا است که وی درنهایت قوم خود را به سوی یک جنگ و بدبختی هدایت می‌کند.

اسلام

در روایات شیعه آمده‌است که پیامبر دروغین در آخرالزمان و پیش از قیام حجت بن الحسن، از خراسان خروج می‌کند و او جمع زیادی از مردم را می‌فریبد و بدبخت می‌کند. سپس دجال در اسرائیل اورشلیم ادعای خدایی می‌کند و به مردم سرگشته وعدهٔ رفاه می‌دهد، که سرانجام پس از حکمرانی به مدت چهل روز یا چهل سال به دست مسیح یا مهدی یا هر دوی آن‌ها از بین می‌رود.

از پیروان تحت امر پیامبر دروغین، در مذهب شیعه به نام قوم بنی امیه یاد شده‌است و علی بن ابی‌طالب امام اول شیعیان در خطبه ۹۸ نهج البلاغه دربارهٔ آن قوم می‌گوید:

"به خدا سوگند! آنها (بنی امیّه) همچنان به حکومت خود ادامه می‌دهند، تا آنجا که حرامی را باقی نمی‌گذارند، مگر آن که حلال بشمارند و پیمانی (از پیمان‌های الهی و مردمی) نمی‌ماند مگر این که آن را می‌شکنند. خانه و خیمه‌ای باقی نمی‌ماند، مگر اینکه ظلم و ستمشان در آن راه می‌یابد، و فساد و سوء تدبیرشان مردم را از خانه‌های خویش فراری می‌دهد. کار حکومت آنها بدانجا می‌رسد که مردم دو گروه می‌شوند و هر دو گروه گریانند: گروهی برای دینشان، و گروهی برای دنیایشان! کار به قدری سخت می‌شود که شما همچون برده‌ای خواهید بود که به یاری ارباب (ظالم و ستمگرش) برمی‌خیزد؛ در حضور او ناگزیر از اطاعت است و در غیاب از او بدگویی می‌کند. این حکومت ظالم و بیدادگر تا آنجا پیش می‌رود که هر کس به خدا امیدوارتر (و نزدیک‌تر) است، بیش از همه رنج و مصیبت می‌بیند. (در آن حکومت خودکامه) اگر خداوند برای شما عافیت و سلامت پیش آورد (و از این امواج خطرناک در امان بودید، این نعمت الهی را) بپذیرید، (و خدا را شکر گویید) و اگر (طوفان حوادث شما را گرفت و) به رنج و ناراحتی گرفتار شدید، شکیبا باشید، که «سرانجامی نیک برای پرهیزکاران است.»