مواردی دیگر هم از این دست طی یکی دو ماه اخیر گزارش شده است تا چراغ خاموش روند اخراج اساتید ادامه داشته باشد.
Wednesday, 7 February 2024
اخراج بیش از ۲۵ استاد فقط از دانشگاه تهران طی دو سال/ اخراجی‌ها اغلب دانش‌آموخته یا کنش‌گر علوم انسانی‌اند
حالا که به نیمه سال تحصیلی و شروع ترم دوم دانشگاه‌ها و البته روزهای پایانی سال ۱۴۰۲ نزدیک می‌شویم، روند کنار گذاشتن استادان از دانشگاه هنوز هم ادامه دارد، مثلاً احمد شکرچی استاد جامعه‌شناسی دانشگاه بهشتی، با انتشار نامه‌ای از عدم تمدید قرارداد و اخراج خود در تاریخ یازدهم بهمن ماه ۱۴۰۲، توسط هیئت اجرایی دانشگاه بهشتی خبر داد، یا در موردی دیگر محسن خلیلی، استاد دانشگاه فردوسی، نهم بهمن ماه سال جاری، از اخراج خود بعد از ۱۸ سال تدریس در دانشگاه خبر داد.
انسان‌ستیزی چرا؟! به برخوردهای غیرقانونی پایان دهید!
تجربه نشان داده است این اصل نیز مانند بسیاری دیگر از اصول ازجمله منع شکنجه، منع سانسور، حق اعتراض، آزادی بیان، حق مسکن، حق آموزش، حق تأمین اجتماعی و بسیاری دیگر از اصول قانون، برای اجرا نشدن نوشته شده‌اند. اگر همین اصل ۳۹ که حق چندان بزرگ و عجیبی نیست بلکه تفاوت جامعه بدوی و شهری را رقم می‌زند رعایت شده بود، شاید اتفاقات تلخی مانند قتل زهرا کاظمی، ستار بهشتی، امیر جوادی‌فر، محمد کامرانی، محسن روح‌الامینی، هدی صابر و بسیاری دیگر رقم نمی‌خورد. نباید فراموش کرد که حوادث تلخی که با گشت ارشاد برای بسیاری از زنان و دختران ایرانی اتفاق افتاده است، ناشی از برخورد بدوی و عدم رعایت همین اصل بدیهی است. هنوز یک سال بیشتر نگذشته از جنبشی بزرگ و فراگیر که با برخورد خارج از قاعده مأموران به واسطه احساس سلطه‌ای که دارند آغاز شد.
روز ۲۷ دی‌ماه، عبدالله مؤمنی برای اجرای حکم یکساله‌اش که بابت حضور در همایش آنلاین «نجات ایران» به آن محکوم شده بود، با اصرار اجرای احکام به زندان اوین مراجعه می‌کند. گمان عده‌ای بر این بود که شاید به‌خاطر بیماری همسرش، اجرای حکم به تعویق بیفتد اما ماجرا طور دیگری رقم خورد. عبدالله مورد ضرب‌وشتم قرار گرفت که حتماً باید دستبند به دستانش زده شود! و پسرانش پس از اعتراض به ضرب وشتم پدر نیز مورد ضرب وشتم و توهین قرار گرفتند و برای مدتی بازداشت شدند.
مأموری که چنین برخورد نادرستی را سازماندهی کرده بود، به اطرافیان مؤمنی اینطور گفته بود که قصد تربیت فرزندان عبدالله را دارد! بخش عجیب و شاید حتی طنز ماجرا این بوده که این مأمور همراهان عبدالله مؤمنی را تهدید کرده است که پس از وقت اداری برای دعوا «سر کوچه» بایستند!
آنچه مأمور دادسرای ۳۳ مدعی شده است، یعنی «تربیت»، دقیقاً حلقه مفقوده حادثه تلخ برخورد با عبدالله مؤمنی است. تربیت، همان جایی می‌تواند باشد که مأمور قانون را از کسی که می‌خواهد معادلات را به روش شعبان بی‌مخ حل کند، جدا کند. این روش متعلق به دورانی بسیار پیشتر بوده است و امروز نمی‌توان از آن پاسخ گرفت. کما اینکه درنهایت نتوانستند به عبدالله مؤمنی دستبند بزنند و او را ناچار بدون دستبند به زندان بردند.
سال‌هاست که ساختار حاکم با چنین برخوردهای خارج از قاعده با شهروندان، هم برای جامعه و هم برای خودش هزینه‌های هنگفت ایجاد می‌کند. واقعیت این است که برگزاری یک همایش مجازی که هیچ منع قانونی ندارد، به جایی آسیبی نمی‌رساند و آنچه آسیب خواهد رساند، فساد افسارگسیخته‌ای است که هرروز خبر جدیدی از آن به ما می‌رسد و هیچ‌گاه مشخص نشده است چپاول‌هایی که حالا به اعداد میلیارد دلاری رسیده است، چگونه صورت گرفته و چه کسانی پشت این ماجراها بودند و چطور سال‌ها ادامه داشته است. اگر دستگاه امنیتی به‌جای پیگیری منتقدان سیاسی و اجتماعی تمرکز بیشتری روی فساد افسارگسیخته داشت، شاید نتایج بهتری حاصل می‌شد و سرمایه اجتماعی جامعه به واسطه ایجاد اعتماد بین مردم و حکومت افزایش پیدا می‌کرد. هرچند فاجعه اعدام محمد قبادلو نشان می‌دهد اراده‌ای برای چرخیدن در بر پاشنه‌ای درست نیست.
امروز دیگر نمی‌توان با اعدام و ضرب‌وشتم بر مردم حکم راند. اعدام جوانی که حتی با معیارهای خود دستگاه پر ایراد قضا در ایران نباید اعدام می‌شد، ظلم بین و صریح است و تنها دستاورد آن، عمیق‌تر شدن شکاف‌های اجتماعی در ایران خواهد بود. سال‌ها این شیوه‌ها آزموده شده، اما گویا آزمایندگان را عبرتی حاصل نیست.
ما امضاکنندگان این بیانیه شیوه‌های ناقض حقوق اولیه انسان‌ها و مغایر با حقوق بشر، قانون اساسی و قوانین آیین دادرسی کیفری و مغایر با حرمت و کرامت انسانی را محکوم می‌کنیم و مسئولان می‌خواهیم که به میثاق خود با ملت بازگردند و به همه مردم این سرزمین رنگین‌کمانی احترام بگذارند و به جای استفاده از ابزارهای نابجا و نادرستی مانند اعدام و ضرب‌وشتم، برای تحقق حقوق قانونی مردم تلاش کنند و به‌جای زندانی کردن منتقدان، نقدها را بشنوند، شاید راهی برای برون‌رفت از این وضعیت بغرنج یافت شود.
✍️ امضاها:
آخوندی محمدصادق
آدینه وند ابوطالب
آذری قمی فاطمه
آزادی محمّد
آصالح حسن
آقاخانی رضا
آقاخانی زهرا
آقانوری فاطمه
آقایی محمود
آقایی مسعود
آل بویه پروانه
آل شفیعی فومنی سید یعقوب
آورند مژگان
آویژگان محسن
احمدپور سیداحمدرضا
احمدی پیمان
احمدی رضا
احمدی محمدرضا
احمدی وحید
احمدی ونهری سید غفور
احمدی‌نژاد زهرا
اخلومدی رامین
اربابی سعیده
اسدی احمدرضا
اسدی بتول
اسدی بهاره
اسدی حکیمه
اسدی کبری
اسدی لاری عبدالرحیم
اسدی هدی
اشفاق حسن
اعرج شیروانی محبوبه
افشار فائزه
افشاری فرزانه
افشاری فهیمه
امامی امیرحسین
امامی ولی الله
امیری حبیب الله
انصاری فاطمه
ایازی سید محمد علی
ایپکچی لیلا
ایرانی عبدالحسین
ایزدی مصطفی
باباچاهی علی
بادکوبه‌ای‌مصطفی
باقر بختیار محمد
باقری مجتبی
باقری محمود
باقری هادی
باهر آرزو
بختیار محمد باقر
بدیعی مجتبی
برزویی افسانه
بقایی فرشته
بنی رضی عباس
بهمنی امیر
پارسی مطهره
پدریان مرتضی
پوراسماعیلی وحید
پهلوان عاطفه
تاجیک مهسا
توکل عباس
توکل مرتضی
تولّایی مجید
تهرانی مجتبی
تیموری رضا
ثاراللهی احمد
جامی عبدالرحیم
جعفری آمنه
جعفری محمد
جعفری محمد مهدی
جعفری مهدی
جلالی زاده جلال
چالاکی امین
حاتم سیاوش
حاجیلو زهرا
حبیبی احترام
حبیبی سکینه
حبیبی غلامحسین
حجتی غلامرضا
حسن نظری
حسن زاده مرتضی
حسنعلی ابوطالبی
حسنلو طیبه
خادم حمیدرضا
خان مصدق شبنم
خسروشاهی منصوره
خسروی سعید
خلیلی حسن
خواجه نژاد محمود
خیراللهی مجتبی
دانش‌سرآرودی اکبر
دانشفر ناصر
داوری محمد
دردکشان جواد
دردکشان فاطمه
دردکشان محمد
دردکشان محمود
دردکشان ملیحه
دهباشی زاده مصطفی
دهقان معصومه
ذهبیون منصور
راستی‌بروجنی عباس
رافت مژگان
ربانی املشی زهرا
ربانی‌املشی محمدصادق
رجایی الهه
رجایی حسین
رجایی علیرضا
رجبیان علیرضا
رحیمی اکرم
رحیمی رضا
رحیمی سمانه
رحیمی محمدحسن
رحیمی یاسر
رستم‌‌کلایی جلال
رضایی محمد
رفیعی حسین
روح الامین سید ابراهیم
روغنی زنجانی مسعود
رهبری صادق
ریحانی تورج
زارع پورحیدری رقیه
زرکوب عباس
زرین کمر امیر
زرین کمر ثریا
زمانی محسن
زمانی مهدی
ژند رضا
سادات الحسینی علی
سادات حسینی فرزانه
سالاری نرجس
سالم مرتضی
سبطی مصطفی
سبطی ملیحه
سربندی حسین
سورانه مرتضی
سهرابی سمانه
سیدنژاد سیدمحمدعلی
سیف حسینی مهدی
سیلانی خاطره
شادبختی غلامرضا
شاه ولی منیره
شاهزمانی اکبر
شاهزیدی علی
شجاعی احمد
شریعتی علی
شریفی آرمین
شریفیان هرمز
شمس صدیقه
شهپر پرویز
صادقپور محمود
صادقلو یحیی
صالحی اسماعیل
صالحی عارف
صالحی عباس
صالحی محمدعلی
صحرا گرد مریم
صرامی مصطفی
صفار مانی
صفری ابوالحسن
صفوی سوده
صفوی منیره
صلواتی فضل الله
صلواتی محمود
صیامپور احمد
ضیائی وحید
طاعتیان نسرین
طاهریان طیبه
طلیعی کاظم
طهماسبی فر سهیلا
عاطفی محدثه
عبدلی سیما
عزیزی منصوره
عسگری حبیب الله
عسگری فریبا
عشقی ذبیح الله
عطایی محمد
عطوفت روئین
علوی حامد
علوی غلامحسین
علی نژاد آسیه
علی‌حسینی محمدرضا
علی‌عسگریان حمید
علی‌عسگریان مجید
عمرانی محمود
غسّایی ابوالفضل
غضنفرپور حسن
غفاری فریده
غنی‌پور ابراهیم
فاتح عباسعلی
فاضل سعید
فاضل نجف آبادی ابراهیم
فتحی منیژه
فخر مهدی
فراغت امید
فراهانی مجید
فرخی محمدمهدی
فرهنگی حسن
فلاح محمد
فولادیان حامد
فهیمی پروین
قدیانی ابوالفضل
قربان نژاد اشرف
قمیشی رحیم
قیصری غلامحسین
کاری مجید
کاظمی عباس
کاظمی عبدالله
کبیر حسین
کبیر سمیه
کتابی پور سعید
کربلایی حسین
کریم الدینی ملیحه
کریمی علی
کریمی محمد
کریمی محمد
کریمیان معصومه
کلانتری روح الله
کمیلی فاطمه
کوچک محسنی منصور
کوه‌شکاف ناهید
کیانی بهناز
گنجی پریسا
گوارایی فاطمه
گودرززاده بهمن
گودرزی حسین
گودرزی میثم
گیوی صدیقه
لقمانیان حسین
محب کیا محمد
محب کیا مصطفی
محمد فراهانی علی
محمدی محسن
محمدی محمد
محمدی مهدی
محمودی مقدم محمدعلی
مرادی عبدالله
مرادی قاسم
مرتضایی امیرحسین
مزروعی علی
مسعودی مجید
مسعودی منصوره
مشایخ مسعوده
مشیری راد حبیب الله
مصباح اکرم
مظفری مهدی
معین مصطفی
مقدس محمد علی
مکی مهدی
ملکی محمد
ملکی مطهره
منتظری احمد
منتظری اشرف
منتظری سعیده
منتظری طاهره
منتظری مرتضی
منشوری نوگل
موسوی سیدعلی
مومنی عقیل
مومنی مرتضی
مومنی منصوره
مهدیان شکوفه
مهدیان فاطمه
مهرابی میرزامحمد
مهرداد رامین
مهیاری شهناز
مهیاری طاهره
میراکبری سید عبدالله
میردامادی سیداحمد
میرشریفی سیدرسول
میرلوحی احسان
میرلوحی حسن
نادی غلامحسین
ناسوتی الهام
ناصری‌طاهری عبدالله
ناظم زاده محمد
نجفی ابوالفضل
نجفیان وحید
نصر عباس
نصیری محمود
نصیری مهدی
نظری حسن
نظری علی
نعیمی سعید
نورمحمدی مرتضی
نوریها بتول
نوریها محبوبه
نوریها محمدرضا
نیلی مرتضی
نیما صفار
وجیهه عظیما
وفاپور حسین
الویری مرتضی
هادوی احمد
هادوی محمّدامین
هاشمی هادی
الهامی مجید
هدایتی حنظله
هدایتی هاشم
یوسفی جلال الدین
*سایت خبری تحلیلی کلمه
اعدام، اعدام است
✍️ جعفر عظیم‌زاده
▫️اعدام در بنیادی‌ترین سطح، بویژه در جوامع امروزی، مسئله‌ای عمیقا سیاسی است که در زروَرقی حقوقی پیچیده شده تا از حقانیت و مقبولیت اجتماعی برخوردار شود.
▫️با این حال حکومت‌هایی چون جمهوری اسلامی آنجا که با خطر بالقوه و بالفعل اعتراضات مردمی مواجه می‌شوند این زرورقهای قانونی را نیز به کناری نهاده و بی‌واسطه به سرکوب و اعدام روی می‌آورند.
▫️هر چند که جمهوری اسلامی اعدام‌های بسیار گسترده‌تری همچون دهه شصت را در کارنامه خود دارد اما اعدام‌هایی که از سوی حکومت طی ماه‌های گذشته انجام شده در پی جنبش زن زندگی آزادی و بر بستر یک "نه بزرگ" از سوی "اکثریت قاطع مردم" به "اقلیت حاکم" صورت می‌گیرد. به این معنا هر چند که این اعدام‌ها با هدف ارعاب جامعه انجام می‌شود اما در عین حال بیانگر ناتوانی محرز حکومت و بن‌بست آن در حل و یا حتی تخفیف بحران‌های عمیق اقتصادی سیاسی و اجتماعی فرهنگی است که تمامی اجزای جامعه را در بر گرفته است.
▫️اعدام، اعدام است و تا آنجا که به ماهیت شنیع و به غایت ضد انسانی آن و همچنین نمایش شقاوت و قدر قدرتی حکومت‌ها بر میگردد فرق چندانی بین اعدام‌های سیاسی و غیر سیاسی وجود ندارد.
▫️این اعدام‌ها و تداوم آنها نه تنها مفری برای جمهوری اسلامی نخواهد داشت بلکه باعث جریحه‌دار شدن احساسات انسانی بخش‌های هر چه وسیع‌تری از مردم، بویژه بخش خاکستری جامعه خواهد شد و آنها را نیز به صف توده‌های مردمِ خواهان تغییرات بنیادین در کشور خواهد راند.
▫️البته طبیعی است که تحت چنین شرايطی، بخشی از نیروهای سیاسی با احتیاط بیشتری فعالیت کنند اما از طرف دیگر، این نیز طبیعی است که با این اعدام‌ها، کنشگری فعالان سیاسی بیش از پیش اشکال رادیکالتر و سرسختانه تری به خود گیرد و با در هم آمیختگی با موج نفرت و انزجاری که این اعدام‌ها در جامعه ایجاد می‌کند امواج توفنده تر و تعیین کننده تری از اعتراضات مردمی را بیافریند.
*گزیده‌ای از یادداشت نویسنده در ایران فردا
اعدام می‌کنیم؛ جنازه را هم نمی‌دهیم!
۸ روز پس از اعدام چهار زندانی سیاسی کُرد، پژمان فاتحی، محسن مظلوم، وفا آذربار، محمد فرامرزی، جمهوری اسلامی جنازه‌ها را به خانواده‌ها نداده، مانع از برگزاری هرگونه مراسم عزاداری شده و حتی از تجمع آشنایان خانواده اعدام‌شدگان در منزل خودشان نیز جلوگیری کرده است.
▫️به گزارش ایران‌وایر، بیان عظیمی، همسر پژمان فتاحی، می‌گوید تمام این روزها تلاش کرده‌ایم که بتوانیم پیکرها را برای خاکسپاری تحویل بگیریم و به سازمان‌‌های حقوق‌بشر نامه نوشتیم. او می‌گوید دزدیدن پیکر عزیزان ما خلاف قانون، شرع و حقوق‌بشر است.
▫️ماریا محمودی، همسر محمد (هژیر) فرامرزی، با تاکید بر اینکه گرفتن پیکر عزیزان ما تلاش هر روزه خانواده‌ها بوده است می‌گوید: «وقتی خانواده همسرم برای تحویل گرفتن پیکر هژير رفتند، یعنی روزی که اعدام شدند، به آنها گفته بودند نه جنازه را به شما نشان می‌دهیم و نه برای خاکسپاری تحویل می‌دهیم. ۳-۴ ماه دیگر خودمان صدایتان می‌زنیم و قبر آنها را نشان شما می‌دهیم.» به گفته ماریا محمودی، معلوم نیست مزاری که به خانواده‌ها نشان خواهند داد آیا مزار این ۴ اعدامی باشد یا خیر، معلوم نیست کجا آنها را دفن ان خواهند کرد.
▫️افسانه یوسفی، مادر پژمان فتاحی از ملاقات با پسرش پس از ۱۹ ماه حبس در سلول انفرادی می‌گوید: «من امروز گریه نمی‌کنم، چون خوشحالم پژمان دیگر شکنجه نمی‌شود… در ملاقات آخر می‌خواستم به ماموران زندان التماس کنم که پسرم با دستان خود من را محکم گرفت و گفت التماس نکن مادر، روی خودت را خرج نکن. به این‌ها التماس نکن، محکم و سربلند، بشین و زندگی‌ات را بکن. مواظب خواهرم و خودت باش. پشتیبان بیان و صباح پسرم باش. مرتب تکرار می‌کرد مادر گریه نکن.» خانم یوسفی می‌گوید: «من اولین و آخرین مادری نیستم که عزادار شده‌ام و جگرم را پاره پاره کرده‌اند. این راه ادامه دارد.»
Sunday, 4 February 2024
بازداشت یک بلاگر معروف زاهدانی توسط نیروهای امنیتی در زاهدان
به گزارش حال وش/ روز گذشته چهارشنبه ۱۱ بهمن ماه ۱۴۰۲، یک بلاگر و طنز پرداز معروف زاهدانی توسط نیروهای اطلاعات سپاه بدون ارایه حکم قضایی بازداشت و به مکانی نامعلوم منتقل شده است.
هویت این شهروند بلاگر، «محمد توتازهی» معروف به “بچکوک زاهدانی” اهل و ساکن زاهدان توسط حال وش احراز شده است.
به گفته منابع حال وش: «روز گذشته محمد بدون دلیل و حکم قضایی توسط نیروهای لباس شخصی اطلاعات سپاه بازداشت و به مکانی نامعلوم انتقال داده شده و با پیگیری خانواده و بستگان از محل نگهداری و وضعیت وی اطلاعی در دست نیست.»
گفتنی است چند ساعت پس از بازداشت وی صفحه و کانال شخصی این بلاگر معروف در اینستاگرام که با لقب او «بچکوک زاهدانی» بوده از دسترس خارج شده است.
از اتهامات مطروحه علیه این شهروند بلوچ تا لحظه تنظیم گزارش اطلاعی در دست نیست.
لازم به ذکر است در ۲۹ دی‌ماه ۱۴۰۲، یک فعال مجازی زاهدانی با هویت «ابراهیم مینگل(براهویی)» حدودا ۱۹ ساله فرزند طالب(برکت) توسط نیروهای اداره اطلاعات زاهدان بدون ارایه حکم قضایی بازداشت و به مکانی نامعلوم منتقل شده بود.
Saturday, 3 February 2024
دایه شریفه برای بار دوم در طی سه روز بازداشت شد
این مادر دادخواه پس از بازداشت در شهر کامیاران، توسط خودروهای اداره تروریستی اطلاعات این شهر به اطلاعات سنندج منتقل شد.
طبق آنجه رفیق حسین‌پناهی، برادر جاویدنام رامین حسین‌پناهی در صفحه خود منتشر کرده، اداره تروریستی اطلاعات سنندج، دایه شریفه را به حصر خانگی تهدید کرده است.
این در حالی است که بعدازظهر سه‌شنبه، نیز دایه شریفه در مسیر سنندج به سمت کامیاران به قصد دیدار با خانواده سربدار پژمان فاتحی، توسط مزدوران بازداشت و پس از ساعاتی آزاد شده بود.
#تنها_ره_رهایی_سلاح_و_سرنگونی
پنج شنبه، ۱۲ بهمن ۱۴۰۲
نهادهای حقوق بشری آلمان: با توجه به موج اعدام‌ها استرداد پناهجویان ایرانی را به طور کامل متوقف کنید
نهادهای حقوق بشری آلمان، برلین را موظف دانستند که با توجه به موج اعدام‌ها در جمهوری اسلامی عدم بازگرداندن پناهجویان ایرانی به این کشور را تضمین کند. پیش تر آنالنا بربوک وزیرخارجه آلمان اعدام های اخیر را به شدت محکوم کرده بود.
تصویری از یک پناهگاه موقت برای پناهجویان در برلین.
") 50% center / contain no-repeat; height: 22px; display: flex; overflow: hidden; text-indent: -999999px; width: 22px; -webkit-box-flex: 1; -webkit-box-pack: center; -webkit-box-align: center; align-items: center; flex: 1 0 auto; justify-content: center; max-height: 22px; max-width: 26px; pointer-events: none;">
") 50% center / contain no-repeat; height: 22px; display: flex; overflow: hidden; text-indent: -999999px; width: 22px; -webkit-box-flex: 1; -webkit-box-pack: center; -webkit-box-align: center; align-items: center; flex: 1 0 auto; justify-content: center; max-height: 22px; max-width: 26px; pointer-events: none;">
ایرانافغانستانفرانسهجهان
") 50% center / contain no-repeat; height: 13px; width: 11px;">به صفحۀ نخست / ایراننهادهای حقوق بشری آلمان: با توجه به موج اعدام‌ها استرداد پناهجویان ایرانی را به طور کامل متوقف کنید
نهادهای حقوق بشری آلمان، برلین را موظف دانستند که با توجه به موج اعدام‌ها در جمهوری اسلامی عدم بازگرداندن پناهجویان ایرانی به این کشور را تضمین کند. پیش تر آنالنا بربوک وزیرخارجه آلمان اعدام های اخیر را به شدت محکوم کرده بود.
نتشر شده در: 30/01/2024 - 18:24: روزآمد شده در 30/01/2024 - 18:26
") 50% center / contain no-repeat; height: 20px; width: 20px;">۳ دقیقه
تصویری از یک پناهگاه موقت برای پناهجویان در برلین. AP - Markus Schreiber
توسط:جواد طالعی - برلن
تبلیغ بازرگانی
روزنامه تاگس اشپیگل که در برلین منتشر می شود، نیمروز سه شنبه ۳۰ ژانویه، ۱۰ بهمن در گزارشی با عنوان "اخراج به رغم موج اعدام ها" نوشت: "تقریبا هر روز خبرهائی از اعدام در ایران می رسد. به این دلیل مدافعان حقوق بشر خواستار توقف کامل و بنیادی استرداد پناهجویان به این کشور شده اند".
در ادامه این گزارش آمده است: مدافعان حقوق بشر بار دیگر خواستار آن شده اند که به طور کلی استرداد پناهجویان به ایران ممنوع شود. شورای پناهندگان ایالت هسن و نهاد پرو آزول یا "برای پناهجو"، می گویند: "این یک رسوائی بزرگ است که کنفرانس وزیران داخلی آلمان به رغم شدت پایدار اعدام ها و نقض دائمی حقوق بشر در ایران، توافق پیشین خود در زمینه ممنوعیت استرداد پناهجویان ایرانی را تمدید نکرد".
کنفرانس وزیران داخلی آلمان و ۱۶ ایالت فدرال این کشور سال گذشته در جریان جنبش زن، زندگی، آزادی ماده واحده ای را از تصویب گذراند که به موجب آن اخراج پناهجویان ایرانی از آلمان تا اطلاع ثانوی ممنوع شده بود، اما پس از آرام شدن نسبی اوضاع ایران در نشست ماه دسامبر سال گذشته خود این توافق را تمدید نکردند. به این ترتیب اخراج و استرداد ایرانیان از اول ژانویه سال جاری بار دیگر آزاد شد.
") 50% center / contain no-repeat; height: 22px; display: flex; overflow: hidden; text-indent: -999999px; width: 22px; -webkit-box-flex: 1; -webkit-box-pack: center; -webkit-box-align: center; align-items: center; flex: 1 0 auto; justify-content: center; max-height: 22px; max-width: 26px; pointer-events: none;">
") 50% center / contain no-repeat; height: 22px; display: flex; overflow: hidden; text-indent: -999999px; width: 22px; -webkit-box-flex: 1; -webkit-box-pack: center; -webkit-box-align: center; align-items: center; flex: 1 0 auto; justify-content: center; max-height: 22px; max-width: 26px; pointer-events: none;">
ایرانافغانستانفرانسهجهان
") 50% center / contain no-repeat; height: 13px; width: 11px;">به صفحۀ نخست / ایراننهادهای حقوق بشری آلمان: با توجه به موج اعدام‌ها استرداد پناهجویان ایرانی را به طور کامل متوقف کنید
نهادهای حقوق بشری آلمان، برلین را موظف دانستند که با توجه به موج اعدام‌ها در جمهوری اسلامی عدم بازگرداندن پناهجویان ایرانی به این کشور را تضمین کند. پیش تر آنالنا بربوک وزیرخارجه آلمان اعدام های اخیر را به شدت محکوم کرده بود.
نتشر شده در: 30/01/2024 - 18:24: روزآمد شده در 30/01/2024 - 18:26
") 50% center / contain no-repeat; height: 20px; width: 20px;">۳ دقیقه
تصویری از یک پناهگاه موقت برای پناهجویان در برلین. AP - Markus Schreiber
توسط:جواد طالعی - برلن
تبلیغ بازرگانی
روزنامه تاگس اشپیگل که در برلین منتشر می شود، نیمروز سه شنبه ۳۰ ژانویه، ۱۰ بهمن در گزارشی با عنوان "اخراج به رغم موج اعدام ها" نوشت: "تقریبا هر روز خبرهائی از اعدام در ایران می رسد. به این دلیل مدافعان حقوق بشر خواستار توقف کامل و بنیادی استرداد پناهجویان به این کشور شده اند".
در ادامه این گزارش آمده است: مدافعان حقوق بشر بار دیگر خواستار آن شده اند که به طور کلی استرداد پناهجویان به ایران ممنوع شود. شورای پناهندگان ایالت هسن و نهاد پرو آزول یا "برای پناهجو"، می گویند: "این یک رسوائی بزرگ است که کنفرانس وزیران داخلی آلمان به رغم شدت پایدار اعدام ها و نقض دائمی حقوق بشر در ایران، توافق پیشین خود در زمینه ممنوعیت استرداد پناهجویان ایرانی را تمدید نکرد".
کنفرانس وزیران داخلی آلمان و ۱۶ ایالت فدرال این کشور سال گذشته در جریان جنبش زن، زندگی، آزادی ماده واحده ای را از تصویب گذراند که به موجب آن اخراج پناهجویان ایرانی از آلمان تا اطلاع ثانوی ممنوع شده بود، اما پس از آرام شدن نسبی اوضاع ایران در نشست ماه دسامبر سال گذشته خود این توافق را تمدید نکردند. به این ترتیب اخراج و استرداد ایرانیان از اول ژانویه سال جاری بار دیگر آزاد شد.
پناهجوی بلاتکلیف در بازداشتگاه فرودگاه فرانکفورت
تاگس اشپیگل می نویسد در یک مورد مشخص بازگرداندن به ایران یک جوان ایرانی را تهدید می کند. درخواست پناهندگی این جوان ایرانی در جریان یک بررسی شتابزده رد شده و به او اجازه نداده اند سالن ترانزیت فرودگاه فرانکفورت را ترک کند و وارد خاک آلمان شود".
این جوان ایرانی اکنون در بازداشتگاه موقت فرودگاه فرانکفورت نگهداری می شود و هر لحظه ممکن است مجبور به بازگشت با پروازی به ایران شود. گروهی از اعضای نهادهای مدافع حقوق پناهجویان در فرانکفورت تلاش می کنند مانع این کار شوند.
یک سازمان مدافع حقوق بشر در آلمان به تاگس اشپیگل گفته است: "آلمان نمی تواند تضمین کند که شخص بازگردانده شده در ایران تعقیب، زندانی یا شکنجه نشود".
اخراج ها سرعت می گیرند
پناهجوی رد شده ای را به مدت چهار هفته در بازداشتگاه های موسوم به "حبس استرداد" بازداشت کند تا شانس فرار و مخفی شدن میان بستگان، دوستان و پشتیبانان خود را نداشته باشد. علاوه بر این، ماموران پلیس اجازه یافته اند هرگاه برای دستگیری یک پناهجو به یک کمپ پناهندگی مراجعه می کنند،علاوه بر محل سکونت او، مسکن سایر پناهجویان کمپ و بستگان و دوستان پناهجو را هم تفتیش کنند تا مطمئن شوند که در آنجا پنهان نشده است.
در سال ۲۰۲۳ بیش از ۸ هزار ایرانی از دولت آلمان درخواست پناهندگی کردند. این رقم در مقایسه با افغانستان و سوریه بسیار جزئی است. با این همه با توجه به سیاست های جدید دولت، درصد بسیار پائینی از پناهجویان ایرانی شانس کسب پناهندگی یا انواع اقامت های دیگر را دارند.
Subscribe to:
Posts (Atom)