اخبار نقض حقوق بشر در ایران VVMIran e.V Vereingung zur Verteigung der Menschenrechte im Iran e.V

Wednesday, 30 August 2023

چطور صدایمان را بلند کنیم»؛ انتشار ترجمهٔ کتاب نرگس محمدی در آلمان

ترجمهٔ آلمانی جلد نخست کتاب «شکنجهٔ سفید» تألیف نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی در ایران، هفته گذشته با عنوان «زن زندگی آزادی؛ چطور صدایمان را بلند کنیم» منتشر شده است. دیگر موضوع گزارش هفتگی مرور رسانه‌های آلمان نیز درباره زنانی در تهران است که در گفت‌وگو با خبرگزاری آلمان از پیشه یا ورزش «مردانهٔ» خود گفته‌اند.

انتشار کتابی از نرگس محمدی به زبان آلمانی

نرگس محمدی، فعال حقوق بشر، به‌دلیل فعالیت‌های مدنی خود ازجمله انتقاد از سرکوب اعتراضات مردم، حمایت از زندانیان سیاسی، افشای شکنجه و فشار روحی در زندان‌های جمهوری اسلامی، مخالفت با مجازات اعدام و دفاع از حقوق شهروندان، طی سال‌های اخیر بارها روانهٔ زندان شده و هم‌اکنون نیز در زندان است.

در پی حکم جدیدی که خانم محمدی مرداد امسال دریافت کرد، مجموع دورهٔ زندان او به ۱۰ سال و ۹ ماه همراه با ۱۵۴ ضربه شلاق افزایش یافته، اما در همین حال هفته‌نامهٔ آلمانی اشپیگل در گزارشی از انتشار کتابی با عنوان اصلی «زن زندگی آزادی» و زیرعنوان «چطور صدایمان را بلند کنیم» تألیف او خبر داده که از فارسی به زبان آلمانی منتشر شده است.

این کتاب در واقع ترجمه‌ای است از جلد نخست کتاب «شکنجهٔ سفید» تألیف خانم محمدی که دو سال و اندی پیش در نشر باران در سوئد به فارسی منتشر شد. نرگس محمدی در این کتاب گفت‌وگوهای مخفیانه‌ای را که در دوران زندان‌های خود با شماری از زندانیان سیاسی عقیدتی زن انجام داده، گردآوری کرده است.

این کنشگر مدنی در این کتاب شرایط غیر قابل تحمل زندان، شجاعت و همبستگی زندانیان سیاسی را بازتاب داده است. به‌نوشتهٔ رسانه‌های آلمان، ترجمهٔ آلمانی کتاب «زن زندگی آزادی» مانند اصل فارسی آن سندی است از نقض مداوم حقوق بشر در ایران.

ترجمهٔ این کتاب به زبان آلمانی با پیشگفتاری از شیرین عبادی، حقوقدان و برندهٔ جایزهٔ صلح نوبل، و ناتالی امیری، روزنامه‌نگار سرشناس ایرانی آلمانی، آغاز می‌شود. در این کتاب، دیدگاه زنان زندانی دربارهٔ وضعیت سلول‌های انفرادی در زندان‌های جمهوری اسلامی بازتاب یافته است. جلد اول کتاب «شکنجهٔ سفید» به فارسی با سه خاطره از نرگس محمدی در زندان‌های ایران آغاز می‌شود و سپس خواننده با افکار و اندیشه ۱۲ زندانی سیاسی ازجمله آتنا دائمی، نازنین زاغری، هنگامه شهیدی، ریحانه طباطبایی و هشت زندانی دیگر آشنا می‌شود. این ۱۲ زن زندانی از طیف‌های گوناگون فکری و عقیدتی، متشکل از فعالان حقوق مدنی، بهائیان، دراویش، نوکیشان مسیحی و کنشگران حقوق بشر هستند.

نرگس محمدی در جلد دوم کتاب «شکنجهٔ سفید» که آن هم قرار است به زبان آلمانی منتشر شود، با ۱۵ فعال زن و مرد سیاسی که تجربهٔ زندان انفرادی را پشت سر گذاشته‌اند، گفت‌وگو کرده است.

عبدالفتاح سلطانی، مصطفی نیلی، شهناز اکملی، اکرم نقابی، عبدالله مؤمنی و ۱۰ تن دیگر زندانیانی هستند که خانم محمدی با آن‌ها به گفت‌وگو نشسته است. شکنجهٔ سفید که نام این کتاب دوجلدی است، با شکنجهٔ فیزیکی تفاوت دارد و نوعی شکنجه است که آثار مخرب و ویرانگر آن از زمان شروع تا سال‌های پس از رهایی از سلول انفرادی، بر ذهن و رفتار و سبک زندگی زندانی باقی می‌ماند.

بیشتر در این باره: نرگس محمدی خطاب به پارلمان اروپا: «گذار از نظام، خواست مردم ایران است»

نرگس محمدی، زندانی سیاسی در اوین، چند سال پیش فیلم مستندی نیز دربارهٔ همین زندان‌های انفرادی در جمهوری اسلامی با نام «شکنجهٔ سفید» تهیه کرده بود که اواخر هفتهٔ گذشته ابتدا در سینمای دلفی لوکس شهر برلین به نمایش گذاشته شد.

خانم محمدی در این مستند با ۱۶ زندانی سیاسی که دوران حبس خود را در این‌گونه زندان‌ها سپری کرده‌اند، گفت‌وگو کرده است. این فیلم چندی پیش در پارلمان اروپا هم به تماشا گذاشته شد و قرار است در شماری از جشنواره‌ها و خانه‌های فرهنگی اروپا هم به نمایش درآید.

نرگس محمدی، ۵۱ ساله، سخنگوی پیشین کانون مدافعان حقوق بشر، از سال‌ها پیش در زندان است و هر بار پس از آزادی، به اتهامات دیگر محاکمه و به حبس‌های درازمدت محکوم شده است.

بیشتر در این باره: قوه قضاییه یک سال دیگر به حکم حبس نرگس محمدی اضافه کردت

بازداشت نزدیک به «یک صد» خبرنگار و روزنامه‌نگار در پی آغاز اعتراضات زن، زندگی، آزادی

۱۷/مرداد/۱۴۰۲

رادیو فردا

همزمان با هفدهم مرداد ماه که در ایران «روز خبرنگار» نام‌گذاری شده است، رئیس هیات‌مدیره انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران با اشاره به بازداشت بیش از یک صد خبرنگار و روزنامه‌نگار پس از آغاز اعتراضات در ایران، تاکید کرد که «دوران سیاه روزنامه‌نگاری» همچنان ادامه دارد.

همزمان روزنامه هم‌میهن فهرستی از اسامی ده‌ها خبرنگار بازداشت‌ شده را منتشر کرد و با اشاره به موج گسترده بازداشت خبرنگاران و روزنامه‌نگاران، نوشت که دست‌کم ۷۶ خبرنگار، روزنامه‌نگار و عکاس از آغاز اعتراضات زن، زندگی، آزادی در ایران بازداشت شده‌اند.

همزمان اکبر منتجبی، رئیس هیات‌مدیره انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران، با تاکید بر اینکه «بررسی‌ها نشان می‌دهد در یک‌سال گذشته بیش از ۱۰۰ خبرنگار بازداشت شده‌اند»، گفت: «با این دستگیری‌ها اما جریان اطلاع رسانی متوقف نمی‌شود و مثل آب مسیرش را پیدا می‌کند.»

رئیس هیات‌مدیره انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران با بیان اینکه «در یک‌سال گذشته شرایط برای رسانه‌ها و به‌صورت مشخص خبرنگاران، همچنان سخت است، آن را «دوران سیاه روزنامه نگاری» خواند و افزود: «دوران سیاه روزنامه نگاری، تمام نشده و یک‌دست سازی سیستم بیشترین فشار و تمرکزش روی بازداشت، حذف و طرد و در گزینه جدیدی، تبعید روزنامه نگاران است.»

در گزارش روزنامه هم‌میهن، با اشاره به «موج گسترده بازداشت خبرنگاران و فعالان رسانه‌ای از ۲۹ شهریور ماه پارسال همزمان با آغاز اعتراضات شروع شد»، تاکید شده که «روز خبرنگار» در ایران در حالی فرا رسیده که حدود ۳۲۰ روز از بازداشت نیلوفر حامدی و الهه محمدی گذشته است.

نیلوفر حامدی، خبرنگار روزنامه شرق، به خاطر گزارشی از وضعیت مهیا امینی پس از بازداشت و انتقال به بیمارستان کسری و الهه محمدی، خبرنگار روزنامه هم‌میهن، پس از انتشار گزارشی از مراسم خاکسپاری مهسا امینی در سقز، بازداشت شده‌اند.

جلسه پایانی دادگاه نیلوفر حامدی و الهه محمدی روزهای سوم و چهارم مرداد ماه در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران در حالی برگزار شد که این دو روزنامه‌نگار همه اتهامات را رد کرده و تاکید کردند که در کار روزنامه‌نگاری خود صدای مردم بوده‌اند و به آن افتخار می‌کنند.

روزنامه هم‌میهن در گزارش روز دوشنبه خود از فشارهای گسترده به خبرنگاران و روزنامه‌نگاران، «فهرستی طولانی» از اسامی خبرنگاران و روزنامه‌نگاران و عکاسان بازداشت شده پس از آغاز اعتراضات زن، زندگی، آزادی را منتشر کرده است.

«یلدا معیری عکاس خبری، هدی توحیدی، علیرضا خوشبخت، جبار دست‌باز، سمیرا علی‌نژاد، روح‌الله نخعی، ایمان به‌پسند، مجتبی رحیمی، احمد حلبی‌ساز، سامان غزالی، فرشید قربان‌پور» تعدادی از این خبرنگاران و روزنامه‌نگاران بازداشت شده هستند.

همچنین «امیرحسین بریمانی، آریا جعفری، نسترن فرخه، دنیا راد، سیاوش سلیمانی، صفیه قره‌باغی، فهیمه نظری، سجاد رحمانی، مهدی امیرپور، مریم وحیدیان، میلاد علوی، مهدی قدیمی، نسیم سلطان‌بیگی، مریم شکرانی، افشین امیرشاهی، نگین باقری و الناز محمدی» نیز از جمله خبرنگاران و روزنامه‌نگارانی هستند که پس از آغاز اعتراضات بازداشت شدند.

در کنار نیلوفر حامدی و الهه محمدی که بیش از ۳۲۰ روز است تحت بازداشت موقت قرار دارند، ویدا ربانی، کامیار فکور، نازیلا معروفیان، زهرا و هدی توحیدی به‌چشم می‌خورد که یا در «بازداشت موقت» هستند یا «در حال گذراندن احکام حبس» هستند.

گزارش روزنامه هم‌میهن همچنین به انواع مجازت‌های صادره طی یک سال اخیر برای خبرنگاران و روزنامه‌نگاران اشاره کرده است که شامل «حبس تعزیری، ارائه خدمات عمومی رایگان، تهیه پژوهش، منع خروج از کشور، منع استفاده از تلفن همراه و شبکه‌های اجتماعی، منع اقامت در استان تهران و شلاق» است.

علاوه بر این، بهروز بهزادی، مدیرمسئول و سردبیر روزنامه اعتماد، که در پی شکایت قرارگاه ثارالله، قرارگاه امنیتی سپاه در تهران، به ۶ماه حبس محکوم شد و این‌حکم «به یک‌سال ممنوعیت فعالیت رسانه‌ای» تبدیل شده است.
مرضیه محمودی، سردبیر سایت تجارت نیوز، نیز به تازگی با شکایت حمید رسایی، نماینده سابق مجلس، به ۲۴ میلیون تومان جریمه نقدی و یک‌سال تبعید به تربت‌جام محکوم شده است.

سعیده شفیعی و نسیم سلطان بیگی دوشنبه ۹ مرداد توسط شعبهٔ ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، هر یک به‌اتهام «اجتماع و تبانی» به سه سال و هفت ماه حبس و به‌اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به ۸ ماه زندان محکوم شدند که درمجموع به معنای مجازات چهار سال و نیم زندان برای هریک از آن‌ها است.

علی‌ پورطباطبایی، سردبیر سایت خبری قم نیوز، نیز پس از پوشش خبری مسمومیت دانش‌آموزان دختر در قم، برای چندین هفته بازداشت و در روزهای اخیر محاکمه شده و در انتظار حکم دادگاه است.



نازیلا معروفیان، روزنامه‌نگار ایرانی، برای چهارمین بار ظرف کمتر از یک سال بازداشت شد

۰۸/شهریور/۱۴۰۲

رادیو فردا

نازیلا معروفیان، روزنامه‌نگار ایرانی، که دو هفته پیش از زندان آزاد شده بود، روز چهارشنبه هشتم شهریور بار دیگر بازداشت شد.

بر اساس گزارش‌های دریافتی رادیو فردا، خانم معروفیان در خانه‌اش و با ضرب‌وشتم مأموران امنیتی بازداشت شده است.

این چهارمین بار ظرف یک سال اخیر است که این روزنامه‌نگار منتقد بازداشت می‌شود.

خبرگزاری تسنیم، نزدیک به سپاه پاسداران، در این زمینه خبر داده که خانم معروفیان با حکم دادسرای ارشاد و به اتهام «ترویج اباحه‌گری» دستگیر شده است.

تسنیم افزوده است: «حضور با پوشش نامناسب در فضای عمومی و انتشار این تصاویر در فضای مجازی از جمله دلایل حکم دادسرای ارشاد برای بازداشت وی اعلام شده است».

خانم معروفیان روز سه‌شنبه در یک پست توئیتری به خبر بازداشت مهدی یراحی، خوانندۀ معترض، که او نیز این هفته دستگیر شد، واکنش نشان داده و از او حمایت کرده بود.
این روزنامه‌نگار نخستین بار هشتم آبان پارسال به‌دلیل انتشار و بازتاب مصاحبه با امجد امینی، پدر مهسا امینی، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین زیر نظر وزارت اطلاعات منتقل شد. او ۲۲ دی‌ماه به طور موقت از زندان آزاد شد.

امجد امینی در آن مصاحبه خبر داده بود که معاون پزشکی قانونی صراحتاً به او گفته بود که در مورد جان‌باختن دخترش «هر چه را که به صلاح مملکت باشد» می‌نویسد.

خانم معروفیان بهمن پارسال خبر داد که به‌دلیل انتشار این مصاحبه، دادگاه انقلاب او را به «دو سال حبس، ۱۵ میلیون تومان جریمه و پنج سال ممنوع‌الخروجی از کشور» محکوم کرده است.

این خبرنگار اهل سقز همچنین اعلام کرد که صدور این حکم «بدون تشکیل دادگاه و دفاعیات» او صورت گرفته و حکم دو سال زندان به مدت پنج سال معلق خواهد بود.

خانم معروفیان ۲۵ خرداد امسال خبر داد که از محل کار جدیدش «اخراج» شده است.

او در شبکه اجتماعی توئیتر سابق نوشته بود که بعد از انتشار روایتی از برخورد توهین‌آمیز نیروی «یگان ویژه» با خود در تئاتر شهر، «خیلی محترمانه از تحریریه جدید اخراج شدم».

این روزنامه‌نگار پیشتر با انتشار عکسی بدون حجاب اجباری نوشته بود که «یگان ویژه تو تئاترشهر به من گفت این چه سر و وضعیه؟ البته چون جنده‌ای اینطوری لباس میپوشی».
خانم معروفیان روز ۱۷ تیر بار دیگر پس از مراجعه به دادسرا بازداشت و به زندان اوین منتقل شد. خانه او پیش از این تاریخ توسط مأموران امنیتی مورد هجوم قرار گرفته بود و وسایل الکترونیکی‌اش ضبط شده بود.

او سپس روز ۲۲ مرداد از زندان آزاد شد ولی پس از انتشار عکسی بدون حجاب اجباری از خود، بلافاصله دوباره بازداشت شد. خانم معروفیان روز ۲۵ مرداد بار دیگر آزاد شد و در توئیتی با تاکید بر مواضع خود نوشت: «آیا از عکسی که موقع آزادی گذاشتی، پشیمونی؟ قبول داری اشتباه کردی؟، خیر من هیچ اشتباهی نکردم».

او از آن زمان تا روز چهارشنبه به قید وثیقه آزاد بود.

رئیس هیئت مدیره انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران ۱۷ مرداد امسال در گزارشی اعلام کرد که پس از آغاز اعتراضات سراسری «زن، زندگی، آزادی» در ایران، بیش از یک صد خبرنگار و روزنامه‌نگار دستگیر شده‌اند.

او تأکید کرد که «دوران سیاه روزنامه‌نگاری» همچنان ادامه دارد.

بر اساس گزارش رادیو فردا، تسنیم و شبکه‌های اجتماعی/ک.ر/آ.ت




Tuesday, 29 August 2023

اخراج گسترده استادان دانشگاه ها توسط دولت ناکارآمد و فاسد رئیسی و رهبر دیکتاتور ایران علی خامنه ای

رژیم آخوندی در آستانه بازگشایی دانشگاهها و سالگرد قیام هم‌چنان به اخراج استادان و جایگزین کردن آنها با عناصر هم‌سو با دولت رئیسی جلاد ادامه می‌دهد. رسانه‌های حکومتی به گوشه‌یی از این موج تصفیه اعتراف می‌کنند.

سایت حکومتی رویداد۲۴ روز ۵شهریور نوشت: اخراج استادان در دولت رئیسی به شکل پرشتابی در حال اجراست و تمام استادانی که به‌زعم آنها منتقد هستند، به‌بهانه‌های مختلف از جمله بازنشستگی و توان علمی اخراج شده‌اند.

سایت حکومتی انتخاب روز ۵شهریور با عناوین «همه دانشگاهها، امام صادقی می‌شوند! و پاکسازی به‌سرعت در حال انجام است»، نوشت: در مورد اخراج اساتید در روزهای اخیر، بهانه‌هایی آورده می‌شود تا نشان داده شود این اخراج ها بر اساس قانون و منطبق با امتیازات علمی اساتید بوده؛ طبعاً چنین موضوعاتی در سطح جامعه دانشگاهی قابل پذیرش نیست. هم‌چنان که نشانه‌هایی نیز وجود دارد که خلاف این موضوع را گوشزد می‌کند.

یکی از استادان اخراج شده دانشگاه علامه به سایت حکومتی رویداد۲۴ گفت: به ما هیچ توضیح ندادند، ولی با توجه به صحبت‌هایی که در دانشکده می‌شنیدیم خودمان علتش را می‌دانیم. بیانیه‌ها را امضا کرده بودیم، در تحصنهای دانشجویی همراهی داشتیم و نسبت به تعلیق دانشجویان اعتراض کردیم (سایت رویداد۲۴ رژیم- ۵شهریور ۱۴۰۲).

کانون صنفی استادان دانشگاهی طی بیانیه‌یی به اخراج استادان اعتراض کردند.

در قسمتی از این بیانیه آمده است: هم‌اکنون صد‌ها پرونده در این رابطه در دانشگاههای مختلف به بهانه امضای بیانیه یا اظهارنظر توسط استادان متوقف است و چندین عضو هیأت علمی در دانشگاههای مختلف یا اخراج شده‌اند یا در آستانه اخراج قرار گرفته‌اند.

در ادامه این بیانیه آمده است: در بند ۵ مصوبه شورای امنیت کشور از وزارتخانه‌های علوم و بهداشت خواسته می‌شود ترتیب استخدام ۱۵۰۰۰عضو هیأت علمی هم‌سو با این جریانهای ضداستقلال دانشگاه داده شود. در این نامه اعضای هیأت علمی به‌عنوان بزرگترین عامل ناآرامی‌های سال ۱۴۰۱ معرفی می‌گردند (سایت عرش نیوز رژیم - ۵شهریور ۱۴۰۲).

در جریان جنگ گرگها و نگرانی‌های ناشی از پیام اخراج استادان از دانشگاهها، محمدرضا عارف عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام آخوندی از هیأت جذب دانشگاه شریف استعفا داد (تلگرام چند ثانیه رژیم ۵شهریور ۱۴۰۲).

پاسدار شریعتمداری نماینده خامنه‌ای در کیهان از اخراج استادان استقبال کرد و نوشت: چند تن از اعضای هیأت علمی دانشگاهها که در جریان اغتشاشات پائیز سال گذشته نه فقط از اغتشاشات و اغتشاشگران حمایت کرده بودند بلکه در پاره‌ای از موارد با اراذل و اوباش اغتشاشگر در جنایت علیه مردم مظلوم این مرز و بوم همراه بوده‌اند، از دانشگاه اخراج شده‌اند و این کمترین و پیش‌پا افتاده‌ترین مجازات در مقابل اقدامات آنهاست. (عصر ایران‌ رژیم-۶شهریور)

از سوی دیگر دولت رئیسی جلاد عناصر وابسته به خود را جایگزین استادان اخراجی کرده است. سایت حکومتی دیدبان گزارش داد: امیرحسین ثابتی مجری پایداری چی تلویزیون شبکه افق، استاد درس «انقلاب اسلامی» دانشگاه شریف شد. (سایت دیده‌بان رژیم ۵شهریور ۱۴۰۲)

بر اساس اسناد منتشر شده توسط کانال تلگرامی قیام تا سرنگونی که اواخر مردادماه پخش شد رژیم دست به اخراج، احضار و ممنوع الورود کردن گسترده دانشجویان در دانشگاههای مختلف به‌خاطر شرکت در قیام سراسری مردم ایران کرده است.

توهین، تهدید، بازجویی و بازداشت» برای برگزاری مراسم بر مزار عزیزانشان

عفو بین‌الملل می‌گوید که در اعتراضات پاییز گذشته در ایران صدها نفر به طور غیرقانونی در ایران کشته شدند که بیش از ۳۵ نفر آنها کودک بودند

عفو بین‌الملل می‌گوید که در تازه ترین گزارش خود به پرونده خانواده ۳۵ تن از قربانیان اعتراضات اخیر از ۱۰ استان سراسر ایران پرداخته است.

خانواده ۳۲ نفر از کسانی که «به طور غیرقانونی» توسط نیروهای امنیتی در جریان اعتراضات کشته شدند و همچنین خانواده دو تن از کسانی که در ارتباط با اعتراضات «خودسرانه اعدام شدند» از جمله این افراد هستند.

در این گزارش به خانواده یکی از کسانی که در زندان شکنجه شده بود و پس از آزادی خودکشی کرده هم پرداخته شده است.

اعضای خانواده این کشته‌شدگان طی ماه‌های گذشته تحت «بازجویی‌های توهین آمیز،‌ بازداشت خودسرانه،‌ تعقیب و تهدید و مجازات‌های ناعادلانه» قرار گرفتند آن هم به دلیل برگزاری مراسمی بر مزار عزیزانشان.

در این گزارش گفته شده بستگان بسیاری از کشته شدگان با آزار و ارعاب مواجه شدند. از جمله: عبدالسلام قادرگلوان،‌ ابوالفضل آدینه زاده، آرام حبیبی، آرتین رحمانی، آزاد حسین پوری،‌ حمیدرضا روحی،‌ هومن عبداللهی،‌ جواد حیدری، کمال احمدپور،‌ کیان پیرفلک،‌ کومار درافتاده،‌ مهسا موگویی،‌ مجید کاظمی،‌ مهران بصیر توانا،‌ میلاد سعیدیان‌جو،‌ محمد امینی،‌ رضا لطفی، سارینا ساعدی،‌ شاهو بهمنی،‌ شیرین علیزاده،‌ یحیی رحیمی و زانیار ابوبکری.

در این گزارش همچنین تصاویر مزار تخریب شده دستکم ۲۲ تن از قربانیان اعتراضات سال گذشته از ۱۷ شهر ایران منتشر شده است.

عفو بین‌الملل می‌گوید که در فاصله ماه آوریل و اوت امسال یک یا چند عضو خانواده دستکم ۱۴ تن از کشته شدگان به شیوه ای خشونت آمیز بازداشت شدند و اعضای خانواده حداقل ۴ نفر ازکشته شدگان به زندان محکوم شدند.

این گزارش در حالی منتشر شده است که گزارش‌ها از ایران حاکی از افزایش فشار بر فعالان سیاسی و مدنی و همچنین بازداشت مجدد کسانی است که سال گذشته در جریان اعتراضات جنبش «زن، زندگی، آزادی» بازداشت و بعدا با «عفو» آزاد شده بودند.

در تازه ترین مورد، مژگان ایلانلو، مستندساز و فعال حوزه زنان بازداشت شد. او دیروز ظهر، یکشنبه ۲۹ مرداد به وسیله پلیس امنیت تهران احضار و پس از یک شب آزاد شد.

یک منبع آگاه به بی‌بی‌سی گفت که «به علت عدم وجود هیچ‌گونه شواهد یا مدرکی دال بر این اتهام، مژگان ایلانلو، مستندساز و فعال حقوق زنان، امروز آزاد شد.»

این منبع مطلع افزود که خانم ایلانلو «به علت فعالیت‌های خود در فضای مجازی تذکری جدی گرفته» و با وجود آزادی، به او گفته شده که «ما دائم در حال رصد شما هستیم».

مژگان ایلانلو در جریان اعتراضات جنبش «زن، زندگی آزادی» بازداشت و بهمن ماه سال گذشته از زندان آزاد شده بود.

هفته گذشته هم، به طور همزمان ده‌ها تن از فعالان مدنی در ایران در شهرهای رشت، مهاباد، اشنویه، تهران و تبریز و چند شهر دیگر بازداشت شدند.

تصاویری از تخریب مزار کشته‌شدگان اعتراضات سراسری پارسال/ عکس از سایت عفو بین‌الملل

گزارش عفو بین‌الملل از تشدید آزار خانواده کشته‌شدگان و درخواست از کشورها برای بازداشت عاملان کشتار اعتراضات در ایران
مرداد ۱۴۰۲ - ۲۱ اوت ۲۰۲۳

عفو بین‌الملل می‌گوید مقامات ایران آزار و اذیت خانواده کسانی را که سال گذشته در جریان جنبش «زن، زندگی، آزادی»، «به طور غیرقانونی» به دست نیروهای امنیتی ایران کشته شدند، را «افزایش داده است».

در گزارش این سازمان مدافع حقوق بشر، همچنین حکومت جمهوری اسلامی باید به خانواده‌ها اجازه دهد تا مراسم اولین سالگرد کشته‌شدن آنها را برگزار کنند. عفو بین‌الملل در گزارشی که امروز منتشر کرده نوشته حکومت از «ارعاب خانواده‌ها برای ساکت کردن آنها و مصون ساختن عاملان این جنایات از مجازات» استفاده می‌کند.

در آستانه سالگرد کشته شدن مهسا (ژینا) امینی و اعتراضات سراسری سال گذشته که به کشته شدن صدها نفر منجر شد،‌ سازمان عفو بین‌الملل در یک گزارش ۴۳ صفحه‌ای که امروز دوشنبه ۲۱ اوت (۳۰ مرداد) منتشر کرده است از آزار و اذیت و ارعاب و تهدید خانواده کشته‌شدگان طی یکسال گذشته خبر داده است.

دیانا التاوی، معاون مدیر خاورمیانه و شمال آفریقا در سازمان عفو بین‌الملل با اشاره به مصونیت سیستماتیک مقامات در ایران از همه دولت‌ها خواست که با اعمال اصل «صلاحیت قضایی جهانی» برای مقامات ایرانی، از جمله افرادی که در زمان کشتار مردم مسئولیت فرماندهی داشتند و بر اساس قوانین بین‌المللی مظنون به مسئولیت کیفری درانجام این جنایات در آن زمان هستند، «حکم بازداشت صادر کنند.»
«صلاحیت قضایی جهانی» یک اصل حقوقی است که به دولت‌ها یا سازمان‌های بین‌المللی اجازه می‌دهد که درخصوص یک متهم، ادعای صلاحیت کیفری کنند، فارغ از اینکه کجا مرتکب جرم شده، ملیت او چیست و در چه کشوری اقامت دارد.
به گزارش عفو بین‌الملل «خانواده‌های قربانیان به دلیل ارائه شکایت رسمی درباره «قتل غیرقانونی» نزدیکانشان به دست نیرهای امنیتی، «به چالش کشیدن روایت رسمی در مورد مرگ آنها»، «درخواست پاسخگویی و برگزاری مراسم برای خانواده‌های داغدار» و حتی «نوشتن پست در شبکه‌های اجتماعی» با «اقدامات تلافی‌جویانه مسئولان حکومت» مواجه شدند.

بنابر این گزارش، «اعمال محدودیت ظالمانه برای برگزاری تجمعات مسالمت آمیز بر سر مزار کشته‌شدگان و دستگیری و بازداشت خودسرانه نزدیکان و خانواده قربانیان و رنج و درد روانی که با اقدامات توهین‌آمیز مقامات علیه خانواده‌های عزادار همراه می‌شود»، «بر اساس قوانین بین‌المللی نقض ممنوعیت مطلق شکنجه و سایر رفتارهای ظالمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز» است.
این سازمان جهانی مدافع حقوق بشر می‌گوید این در حالی است که حتی یک مقام مسئول برای کشتار غیرقانونی صدها مرد، زن و کودک در جریان «سرکوب وحشیانه قیام مردمی» که پس از کشته شدن مهسا/ ژینا امینی در ۲۵ شهریور ۱۴۰۱ در سراسر ایران به راه افتاد،‌ پاسخگو نبوده است.

دیانا التاوی، معاون مدیر خاورمیانه و شمال آفریقا در سازمان عفو بین‌الملل می‌گوید: «ظلم مقامات ایرانی حد و مرزی ندارد. مقامات جمهوری اسلامی در تلاش رذیلانه برای سرپوش گذاشتن بر جنایات خود، با جلوگیری از دادخواهی خانواده‌ها و پیگیری آنها برای عدالت، حقیقت و غرامت و حتی ممانعت از کاشتن گل بر مزار عزیزانشان بر درد و رنج این خانواده‌ها افزودند.»

او می‌گوید که با نزدیک شدن به سالگرد اعتراضات پاییز«خانواده قربانیان می‌ترسند که مقامات روش‌های سرکوبگرایانه معمول خود را برای جلوگیری از برگزاری هر گونه مراسم بزرگداشتی به کار گیرند.»

در سال‌های پس از انقلاب ۱۳۵۷ در ایران بارها خانواده کسانی که اعدام یا در اعتراضات کشته شدند برای برگزاری مراسم سوگواری با ممانعت و فشار ماموران امنیتی رو به رو شدند.

فعالان حقوق بشر می‌گویند که اعدام شدگان دهه شصت در گورهای دسته جمعی یا بدون نشان به خاک سپرده شدند و گورستان محل دفن آنها در شهرهای مختلف ایران تخریب شده است.








ابراهیم ریگی؛ معترض بلوچی که با کمک به مجروحان به زندان افتاد و پس از نجات از اعدام در کلانتری کشته شد

ابراهیم ریگی؛ معترض بلوچی که با کمک به مجروحان به زندان افتاد و پس از نجات از اعدام در کلانتری کشته شد.

بنا به برخی گزارش‌ها ابراهیم ریگی دانشجوی انصرافی رشته پزشکی بود

استان سیستان و بلوچستان و به ویژه شهر زاهدان، شاهد مرگبارترین صحنه‌های اعتراضاتی بوده‌اند که از کشته شدن مهسا (ژینا) امینی آغاز شد. تازه‌ترین نام بر این فهرست خونبار ابراهیم ریگی است، کسی که حکم اعدام تهدیدش می‌کرد اما نجات یافت و آزاد شد تا چندی بعد در کلانتری کشته شود.

نخستین بار حال‌وش، یکی از رسانه‌های فعالان حقوق بشر بلوچ، خبر کشته شدن ابراهیم ریگی را منتشر کرد.

حال‌وش نوشت: «۳ اسفند حوالی ساعت ۴ و نیم عصر دو مامور ابراهیم را از محدوده خیابان کریم پور بازداشت و به کلانتری ۱۲ در منطقه بعثت می برند، تلفن ابراهیم از لحظه بازداشت خاموش می‌شود و در کلانتری مورد ضرب و جرح قرار می‌گیرد وفوت می‌کند.»

حال یکی از مقام‌های پلیس در سیستان و بلوچستان کشته شدن ابراهیم ریگی را تایید کرده، هرچند آن را به «بازداشت خودسرانه» از طرف یک شاکی خصوصی نسبت داده است.

چه روایت رسمی را بپذیریم و چه فعالان بلوچ راست بگویند، پیش از ابراهیم ریگی چندین بازداشتی دیگر زیر شکنجه کشته شده یا کمی پس از آزادی جانشان را از دست داده‌اند.